H πύλη της άμμου...

Μου αρέσει η βροχή. Αλήθεια μου αρέσει πολύ η βροχή... Νιώθω ότι ξεβγάζει την καρδιά και την ψυχή μου η βροχή. Και όταν αστράφτει και βροντά ότι φωτίζει την ζωή. Βίαιη μα από την άλλη κρύβει τόση ζωή μέσα της και τόση ενέργεια.

Όπως αστράφτει και βροντά

και της βροχής οι στάλες πέφτουν

ετσά φωνάζω μπλιό και εγώ

όταν καρδιά που αγαπώ τηνε τσαλαπατούν.

..Η αλήθεια του καθένα είναι η μόνη διαδρομή...



Μάλαμας-Αλεξίου.



Η πύλη της άμμου. Μόνη και έρημη στέκει μέσα στο σούρουπο. Περίφανη μα πάντα τόσο όμορφη και μόνη. Μυρίζει άλλα χρόνια και άλλες εποχές.



Και για τέλος η καλύτερη (κατά την γνώμη μου φωτογραφία που τράβηξα σήμερα) Κουμ
Καπί με φυσικό μωσαικό...

Kύκλος

Πως η Γή γίνεται υλικό, το υλικό καινό και το κενό λιώνει πάλι αργά και σταθερά μέχρι να κάνει πάλι τον κύκλο του και να γίνει πάλι Γη...





Αχ, και αυτές οι χειμωνιάτικες μέρες... Που ο ήλιος παίζει με τα σύννεφα και δεν σταματά να τους δείχνει την δυναμή του. Παιχνίδι δύναμης... Ερωτοτροπήματα του ήλιου με τα σύννεφα. Κρυφτό του έρωτα.



Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους παλιούς και τους νέους (με πολύ χαρά) φίλους του "σπιτιού" μου για τις "επισκέψεις" σας! Χαίρομαι να έχω νέα καλά από όλους σας! Καλή δύναμη παιδία!