Kρύο

Άλλοι λεν πως το κρύο κάνει καλό. Σφίγγει! Σε κάνει μοντελακι χωρίς κόπο.

Άλλοι λεν πως το κρύο σκοτώνει τα μικρόβια. Στην Σιβηρία είναι αποστειρωμένοι από το κρυο εε;

Άλλοι πως είναι προάγγελος θανάτου. Πριν τις τελευταίες στιγμές παγώνουν όλα...

Φροντίζουμε για την θερμοκρασία!

Άλλοι με τζάκι, με τον ήλιο, με καλοριφέρ, με κλιματισμό.

Κοστίζει να ζεστάνεις ένα σπίτι. Κοστίζει και να το παγώσεις όμως.

Πας λοιπόν αρχές καλοκαιριού και αγοράζεις ένα κλιματιστικό (αρκουδίσιο που έλεγε και η γιαγιά μου). Σου τρώει κάτι μέρες, αλλά σιγά μωρέ... Καλοκαίρι είναι! Τι καλύτερο έχεις να κάνεις από το να κάθεσαι στη ζέστη του σπιτιού σου και να περιμένεις τον μάστορα να σου το κάνει τρόχαλο για να σου βάλει το περιβόητο αρκουδίασιο!

Τι να κάνεις; Λες και έχεις επιλογη...

Έρχεται, στο κοτσάρει στο τοίχο και νιώθεις υπέροχα! Πίνεις τον φραπέ σου βρε αδερφέ και δεν λιώνουν σε 3 λεπτά τα παγάκια!!

Άψογα! Το βράδυ πέφτεις για ύπνο και κοιμάσαι σαν άνθρωπας, ούτε κουνούπια, ούτε ζέστη... ΑΝΘΡΩΠΑΣ κανονικός!

Έρχεται ο χειμώνας κάποια στιγμή... (Μοιράια) Και πλέον το κορμάκι σου το ταλάιπωρο, που δουλέυει όλη μέρα, διαβάζει, τρέχει... και πόσα άλλα μπορεί να κάνει κανείς... επιστρέφει στο σπίτι του.

Μπρρρρρρρ.... ΚΡΥΟ... τα σαγόνια χτυπούν, τα δάκτυλα δυσκολέυουν στην κίνηση, ο νες σου γίνεται φραπέ σε 3 λεπτά... Ζορίζεσαι.

Να ανάψω σε όλη την πολυκατοικία το καλοριφέρ (σκέφτεσαι)...;;

Μπα... έχω τη λύση!! ΑΡΚΟΥΔΙΣΙΟ!!!

Κάτσε να βρω το κοντρόλ του... (Ψάξε, ψάξε... δεν θα το βρεις!! Ψιτ, φίλος δες στο πατάρι μήπως το ανέβασες με τα καλοκαιρινά σου σε καμια σακούλα)

Έλα, εδώ ήταν... Απλά είχα τόσο καιρό να το δουλέψω που δεν το θυμόμουν... Έχω και τόσα στο μυαλό μου..

Ωραία!! Πάτα το ον.

Μπρρρρρρρρρρρ... Κρύο βγάζει...

Να κατεβάσω τους βαθμούς? Να τους ανεβάσω? Τι να κάνω? Να βάλω το ανεμιστηράκι που δείχνει? Να βάλω ένα τριγωνάκι που έχει; Να βάλω κάτι σαν ήλιο; Να βάλω ένα άλλο δεύτερο ανεμιστηράκι που έχει; Να βάλω μια σταγόνα που έχει;

Που να το βάλεις το σκασμένο;

Κάτσε... σκέφτεσαι, θα τα δοκιμάσω όλα με τη σειρά!

Ωραία, τελικά σκέφτομαι!!

Παίρνεις μια καρέκλα για να κοιτάς στα μάτια το θηρίο και αρχίζεις να παίζεις.

Πω... σκ@τ@...

ΟΛΑ ΚΡΥΟ ΒΓΑΖΟΥΝ!!

Τις οδηγίες, γρηγορα τις οδηγίες...

Χαχαχαχα!! Πολύ καλό φίλος!! Χαχαχαχα!!! Είσαι πραγματικό ταλέντο!!

Ποιές οδηγίες βρε κακομοίρη; Εδώ δεν ήξερες που είναι το κοντρόλ που είχες κάνει δεύτερο χέρι σου όλο το καλοκαίρι... Τις οδηγίες θα βρεις που άνοιξες μια ματία στην αρχή να δεις πως παίζει μπάλα το θηρίο και να μην το χαλάσεις;

Κάτσε τώρα στο ιγκλού σου και σώπα!!

Το κρύο κάνει καλό να λες!

Αποστειρώνει, κάνει τα μικρόβια να πεθάνουν (τα κακόμοιρα και αυτά), σφίγγει την επιδερμίδα σου!

Σους... Σιωπή... Και σώπαινε καλό μου!!

Σκάσε και φτύνε παγάκια!!

Να τα έχεις έτοιμα για το καλοκαίρι!

Υ.Γ.: τελικά το άφησα στους 30 κελσίου, και στο σηματάκι που μοιάζει περισσότερο με ήλιο... ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ να μην είμαι αρχαία το πρωί!

χρυσά...

Ελεύθερη χθες... Σου είπα όλα αυτά που φοβάμουν. Χάρηκα που τα έβγαλα από μέσα μου. Δεν λέω... δεν στα είπα όλα... Αυτά που σου είπα και που είπες με γεμίσαν. Άνοιξαν τα πνευμόνια μου χθες. Καλό ταξίδι.

Χάζεψα σήμερα με τον χρυσό ουρανό και την γαλανόλευκη... Μούδιασα από τη θέα. Σαν παραμύθι. Όνειρο.

??? Μήνας περίπου...

Τράκαρα. Μπίλιες... Διάσειση (και όχι διάσθειση όπως (?) νόμιζα!) Μια χαρά, ξύπνημα κάθε μια ώρα... Ένα καρούμπαλο στο κεφάλι και μια μελανιά στον αριστερό ώμο μου. Τρομεροί πονοκέφαλοι, ζαλάδες και εκνευρισμός, ταραχή, ακατανόητος πόνος σε όλο μου το κορμί (υποθέτω από το τράνταγμα).

Έγιναν οι εκλογές...

Πέρασα σε κάτι σημαντικές εξετάσεις!!! Έκανα τα χαρτιά μου για το δίπλωμα. Πέρασα επιτροπή γιατρών... 10 εργάσιμες για να πάνε τα αποτελέσματα 500μέτρα διαδρομή μέχρι το υπουργείο. Όταν πάνε πάω να πληρώσω παράβολο και άλλες 10 εργάσιμες για να εκδοθεί το δίπλωμα... (σιγά μωρέ... τώρα θα σας μάθουμε? Ελληνικό δημόσιο είναι αυτό... και τι έγινε?? 4 χρόνια ήταν η σχολή... και τώρα 1 μήνας για ένα χαρτί?? Σιγά τα λάχανα)

Το αμάξι που είχα πέρισυ (όχι αυτό που τράκαρα, αυτό ήταν του μπαμπά μου...) είχε χτυπήσει λέει μπιέλα (?) - ιδέα δεν έχω τι κάνει μια μπιέλα... ΑΠΟΣΥΡΣΗ!

Έκλεισα άλλο! Καινούριο! Ζουζουνιάρικο! Περιμένω το χαρτί της απόσυρσης να πάω στο υπουργείο και στην εφορεία να αποχαρακτηριστεί το όχημα και να γίνει οριστική διαγραφή του. Μετά στην αντιπροσωπεία και μέσα σε 3 εργάσιμες θα το έχω!!! (ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΜΑΞΙ, ΚΑΙ Ο ΚΑΗΜΟΣ ΜΟΥ ΜΟΝΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ!!!)

Σεμινάρια κάθε μέρα σχεδόν, για να φύγω!! Χοντρά χοντρά και έξω έξω μάλλον στις αρχές Δεκέμβρη φεύγω!!!! ΠΑΩ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ!!!

Δευτέρα σήμερα... Ξύπνησα 4 το πρωί. Να πάω τους γονείς μου στο αεροδρόμιο! Να πάνε κάτω!! Να δούνε το εγγόνι τους που περιμένουμε σήμερα!! Ζηλεύω... Θέλω και εγώ να πάω... τα σεμινάρια βλέπεις δεν με αφήνουν.

Λέω να πετάξω αύριο το απόγευμα. Δεν βρίσκω εισητήριο... ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΑΝΗΨΙΑ ΜΟΥ ΛΕΜΕ!!! ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΑΝΗΨΙΑ!!!!

Γνώρισα άτομα πολλά αυτόν τον μήνα! Άτομα που χαίρομαι πραγματικά για την όποια παρουσία τους στη ζωή μου! Άνθρωποι αξιόλογοι!

Έφυγε το αδερφάκι αυτόν τον μήνα! Περνάει καλά! Χαίρομαι πραγματικά για την μικρή! Της άξιζε!! (σαν να λέω καλά να πάθει μοιάζει... καμία σχέση όμως)

Την μάνα έχω χάσει λίγο... Υποθέτω τα μαθήματα, έχει και αυτή τρεχάματα. Την καταλαβαίνω. Όχι πως δεν μου λείπει...

Μου λείπει πολύ η κολλητούλα μου, ο ταξιδεμένος μου λείπει και ο άλλος που είναι λίγο πιο κοντά.

Βρέχει πάλι σήμερα και μου αρέσει πολύ. Γύρισα από το αεροδρόμιο μόνη μου (λογικό, αφού πέταγαν οι άνθρωποι). Συντροφιά μου ένας λαικός σταθμός που είχε συντονίσει ο πατέρας μου.

Πρώτο τραγούδι:


Αλλά εκτέλεση Πόλυ Πάνου! Δεν μπόρεσα να το βρώ...

Τραγούδαγε με το παράθυρο ανοιχτό και με όλη μου τη δύναμη! Ευτυχώς που ήταν βράδυ... ήμουν και στην Αττική... και δεν τρόμαξα κανέναν!!!

Επόμενο τραγούδι:


Νταλάρας! δεν το είχα ξανακούσει! Ενθουσιάστηκα για ένα περίεργο λόγο...

Και 2 τραγουδάκια μια φίλης που τα αγάπησα μόλις τα άκουσα!!



Το ένα που αγάπησα. Μποφίλιου



Πάλι Μποφίλιου!

Συγνώμη για την γουρουνιά του ύπνου μου βρε φιλενάδα!!!

ΕΛΕΟΣ...

Κοιτάζω τώρα τις αναρτήσεις πριν το καλοκαίρι... Αλήθεια, τι μαλακίες μπορεί να γράψει κανείς όταν νομίζει ότι είναι ερωτευμένος??

ΕΛΕΟΣ!! άλλη φορά ας τρώω μια τσίχλα καλύτερα!!

Μα εσύ ποτέ...

Σήμερα σου είπα ότι το σαββατοκύριακο θα το περάσω με ένα φίλο μου. Δεν το χάρηκες. Και εμένα μου ήταν δύσκολο να στο πω. Θέλω όμως για μια φορά να παίζω χωρίς άσσους στα μανίκια μου ακόμα κι αν...

Ρίχνω τοίχους και γκρεμίζω φράχτες. Θέλω.

Φοβάμαι μην σε χάσω με την τόση ειλικρίνειά μου, αλλά την έχω ανάγκη. Θέλω να σου λέω τα πάντα. Σήμερα έπαιξα πολύ με τις σκέψεις μου αν έπρεπε να στο πω ή όχι. Ξέρω ότι τον φοβάσαι τον συγκεκριμένο φίλο μου. Φαντάζομαι το γιατί. Εγώ φοβάμαι πολύ περισσότερα σε σχέση με εσένα.

Αν μου το έλεγες εσύ? Θα είχα αφρίσει, θα είχα πέσει στο ποτό... Θα το δεχόμουν, σίγουρα, αλλά όχι με την καρδιά μου, μάλλον με το μυαλό μου.

Μου λείπεις ρε γαμώτο...

Και έλα και πάμε και δώσε!

Ζάλη... Ζέστασιά... 24 ώρες... 2... 1... Ζωγραφιά... Ποίηση... Μαγεία... Ανάσα... Ανάγκη... Όνειρα... Ευχές... Φόβοι... Ικανοποίηση... Γαλήνη... Ηρεμία... Πάθος... Έρωτας... Γέλια... Χαρά... Κόκκινο... Φεγγάρι... Λιμάνι... Καράβια... Τσιμινιέρα... Καρδιοχτύπι... Σάρκα... Λαγνεία... Σκέψεις... Απόσταση... Έλλειψη... Πόθος... Αίμα... Μυρωδιές... Φαγητό... Κατσαρόλες... Αγκαλιά... Φιλιά... Πειράγματα... Χαλί... Καφές... Παγωτό... Χωροχρόνος... Μουσική... Σημάδια... Κορμιά... Φλόγες... Τσιγάρο... Δάγκωμα... Σκίρτημα... Ανατριχίλα...

Τόσα πολλά, και αλλά τόσα... Πως έγινε; Δεν θα το ψάξω. Δεν θα αγχωθώ. Δεν υπάρχει χρόνος μαζί. Είναι μόνο κλάσματα του δευτερολέπτου κι ας δείχνει το ρολόι να περνάν οι ώρες. Τι να μας κάνει η νύχτα... μια νύχτα μόνο, τι να μας κάνει; Τι να μας κάνει η νύχτα, να αγαπηθούμε πια δεν μας φτάνει...



Μόνο να νιώθω το κορμί σου δίπλα στο δικό μου και το αγγιγμά σου... Μαζί εδώ.

Ονειρά θέλω

Χρειάζομαι όνειρα να ξεχάσω τις σκέψεις μας. Είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα, δεν αντιλέγω. Θα φύγεις, θα φύγω... Θα φύγουμε. Και το ξέρεις πως δεν θέλω να σε χάσω, και το ξέρω πως δεν θέλεις να με χάσεις. Και ούτε επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να πληγώσει ο ένας τον άλλο. Ούτε να χαθεί ο ένας από την ζωή του άλλου.

Στην αρχή είχα τον φόβο του ενθουσιασμού. Μετά είχα τον φόβο μην σε ερωτευτώ. Ακολούθησε ο φόβος της αλήθειας. Τώρα έχω τον φόβο της απόστασης και της έλλειψης.

Θέλω να ελπίζω... Κοντά σου ξεπέρασα πολλούς φόβους μου. Πολλούς φόβους μας ξεπεράσαμε μαζί. Μα τώρα φοβόμαστε για τα ίδια πράγματα. Αλλά έχω ανάγκη να ελπίζω ότι όλα θα μας πάνε καλά.

Γι'αυτό εύχομαι στα αστέρια. Πάντα με μάγευαν τα αστέρια. Και πάντα έπιαναν οι ευχές μου σε αυτά... Και τώρα θέλω να ευχηθώ για εμάς στα αστέρια.



Cliff Edwards - When You Wish Upon A Star

When you wish upon a star
Makes no difference who you are
Anything your heart desires
Will come to you
If your heart is in your dream
No request is too extreme
When you wish upon a star
As dreamers do
Fate is kind
She brings to those to love
The sweet fulfillment of
Their secret longing
Like a bolt out of the blue
Fate steps in and sees you through
When you wish upon a star
Your dreams come true

Το δίσεκτο 2009

Πρωτοχρονιά με πυρετούς και αμυγδαλές. Εντάξει, έτυχε, κάπου θα κρύωσα ή καμία ίωςση θα είναι!

Δυό μέρες μετά των Φώτων, πήγαινα για κάτι φωτοτυπίες, έβρεχε κι όλας... Γλύστρισα, σκοτώθηκα σε κάτι σκάλες και κόντεψα να ρίξω και μια τζαμαρία που τελικά σταμάτησα πάνω της! Μια βδομάδα δεν μπορούσα να καθήσω.

Μετά από μια εβδομάδα έμαθα ότι η Ελένη που ήταν έγκυος το δεύτερο μωρό της το έχασε...

Δυο βδομάδες αργότερα έτρεχα στα νοσοκομεία... Πανικός γινόταν, έφυγα, τελικά βρήκα χειρούργο και με άνοιξε χωρίς αναισθησία στο ιατρέιο. Επίπονο τώρα που το σκέφτομαι, αλλά μονόδρομος.

Λίγες μέρες πιο μετά έπεσε η λατρεμένη μου ξαδέρφη στις χιονισμένες σκάλες, δύο εβδομάδες άδεια.

Τον ίδιο καιρό μπήκε η διπλανή μου στο νοσοκομείο αργά την νύχτα.

Ο Νικολής, μετά από πολύ καιρό που είχαμε να μιλήσουμε μου είπε ότι έπρεπε να κάνει μια επέμβαση. Αρκετά σοβαρή πιστεύω.

Μετά σκοτώθηκε ο Αλέξανδρος, τροχαίο ετών 22.

Δυο μέρες μετά ο Γιάννης από τη σχολή και μαζί του και η μάνα του. Τον θάνατο της μάνας τον κρατούσαν κρυφό για τον πάτέρα και τον αδερφό του Γιάννη. Την έθαψαν 2 μέρες μετά τον Γιάννη.

Η Φωτούλα έπεσε και χτύπησε το πόδι της, τρέχαμε στο νοσοκομείο πάλι. Με πατερίτσες η μικρή...

Τράκαρε ο Μπούκος με τον Αλέξη, ο Γιάννης με τον Νικήτα και ο Δημήτρης. Άχρηστο το αμάξι του Γιάννη, ο Νικήτας με κολάρο και ράμματα στο πρόσωπο.

Μετά (Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη) ήρθε εκείνη η τρισάθλια ίωση με τον πυρετό. Ακόμα βήχω. Το πρωί υποθερμία και το μεσημέρι πυρετός.

Την Τρίτη έμαθα ότι η Βίκυ ετοιμάζεται για μια σοβαρή επέμβαση.

Την Πέμπτη ήρθε το ασθενοφόρο στη σχολή και έφυγα με την διπλανή μου για το νοσοκομείο. Παρακέντηση της είπαν...

Φύγαμε, ήρθαμε Αθήνα. Τράκαρα την Παρασκευή.

Μια εβδομάδα μετά τα 6μηνα του παππού μου.

Όσο όλα αυτά συνέβαιναν μάθαινα και άλλα... για την μάνα που έπεσε στις σκάλες και ήταν σε τραγική κατάσταση, για την μικρή που τραβάει τα ζορια της, την γιαγιά που ετοιμάζεται για μια σοβαρή επέμβαση και πολλά άλλα.

Δεν μπορώ παρά να πιστέψω ότι το 2009 είναι δίσεκτο και μας το κρύβουν.

Δεν έχει και τόση σημασία τι γίνεται. Σημασία έχει να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε όσο μπορούμε καλύτερα. Ναι, και θα κλάψουμε, και θα χτυπηθούμε και όλα λίμπα θα τα κάνουμε αν χρειαστεί. Αλλά θα συνεχίσουμε να ζούμε, με τις πληγές μας για παράσημα. Με το κεφάλι μας ψηλά, με το χαμόγελο στα χείλη που θα έλεγαν και σε μια άλλη εποχή. Ναι, με το χαμόγελο στα χείλη!

Γιατί η ζωή είναι όλα αυτά και άλλα τόσα. Η ζωή δεν γίνεται να περιγραφεί ποτέ. Είναι αγώνας και δρόμος και πάντα θα προσπαθώ να είμαι καλά. Και να λέω "όλα καλά", και θα γίνουν, το ξέρω ότι θα γίνουν. Στο χέρι μου είναι.

Δεν λέω ότι τα ξεχνάω ή ότι δεν με στεναχωρούν, αλλά μαθαίνω να ζω με αυτά και τα αποδέχομαι όσο μου επιτρέπει η ανθρώπινη φύση μου. Και προσπαθώ να γελάω και να αγωνίζομαι για ένα καλύτερο επόμενο λεπτό στην ζωή μου!

Pane meres tora

Pane meres pou to blepo entono. To mualo exei stamatisei 2 bdomades prin. Tote pou fugan ta paidia. Futa gurname oloi apo tote. Neura, stenaxoria, exoume ksexasei ton upno, den milame, pinoume, kapnizoume kai perimenoume na fanoun pali.

Einai adiko, alla etsi 8a mou peis einai i zoi. Na gelame ki as to kseroume pos mesa mas poname.

22 kai 19. Krima den einai? H mana tou G. den to antekse, efyge ki ayti.

Kalo taksidi na exete.

i wish i could die

i wish i would die
i wish i would never be alive
cause i know i'll never touch the sky
when i see that pain in your eyes
my heart fills with cries
the only solution lies in your mind
but the weakness makes you blind
i wish never to see you again
but this life is a bitch till the end.

Oι αρκούδες

Οι αρκούδες κοιμούνται. Κοιμούνται πολύ. Πάρα πολύ. Πάρα πάρα πολύ.

Εγώ δεν είμαι αρκούδα (διαπιστωμένο) αλλά στο μπλόγκ κάνω την στάση μου. Ρίχνω τον ύπνο μου.



Ένα αλλιώτικο νανούρισμα


Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής & Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Σωκράτης Μάλαμας & Πάνος Κατσιμίχας & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Ορφέας Περίδης ( Χορωδία )

Βρες μου τρόπο για να αρχίσω
βλέπεις βιάζομαι πολύ
από την πρώτη στιγμή να σε γνωρίσω
να σου πω να μου πεις και εσύ

Έλα μάθε μου άλλες λέξεις
και άλλο τρόπο να αγαπώ
τον σκοπό στα τραγούδια εσύ να διαλέξεις
και να δεις που θα μάθω και εγώ

Μες του κόσμου μας τη ζάλη
και στους φόβους σου μπροστά
θα σταθώ φρουρός μα φοβάμαι πάλι
σαν μικρούλης που δεν έχει μπαμπά

Ψάχνω πίσω μου στο χρόνο
προσπαθώ να θυμηθώ
να σου μοιάσω θέλω αυτό είναι μόνο
πες μου κάτι για να κοιμηθώ

Φύγε ύπνε, φύγε μακριά του
ένας ήλιος προβάλλει δειλά
δυο αστέρια πάντα κοντά του
τον κρατούν αγκαλιά

Μεγαλώνω και το ξέρεις
όλα γύρω μου θολά
τι καινούριο παιχνίδι θα μου φέρεις
περιμένω από εσένα πολλά

Ένα μέλλον καρναβάλι
έρχεται από παντού
πως τα φτιάξατε έτσι σε αυτό το χάλι
θα μου πεις και θα φύγεις για αλλού

Φύγε ύπνε, φύγε μακριά του...

Μέχρι να γίνει όμως και να φύγει ο ύπνος σας χαιρετώ! Δεν θα ζητήσω να περνάτε από εδώ, ούτε να θυμάστε ότι υπάρχει αυτό το μέρος. Σαν σύννεφο είναι που χάνεται με τον αέρα. Ένα θα σας ζητήσω μόνο, να περνάτε καλά.

Δύσκολοι καιροί

Δύσκολες μέρες ξημερώνουν εδώ που είμαι.
Δύσκολα πάνε όλα.
Σωματικά κυριώς, αλλά χτυπάει και σε μια γενική ελεγχόμενη (προς το παρόν) απαισιοδοξία.



Δεν ξέρω γιατί, (δεν με λένε Χρήστο) αλλά με άγγιξε αυτό το τραγούδι.

@Αδέσποτο: Οι τομές κλείνουν, οι γάζες μένουν, οι αλοιφές και οι αντιβιώσεις. Θα στρώσω, που θα πάει!! Μήπως είναι γκαντέμικο τελικά αυτό το 2009?? Λέω μήπως...

Άτιτλο

Ήθελα να ξυπνήσω λίγο, αλλά είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Βρήκα παλιά γραπτά μου όμως! Κάπου μεταξύ 2005 και 2006.

Βαριά τα μάτια κλειστά
κι η καρδιά απ'τα πόδια
δεμένη σφιχτά
θέλεις να τρέξεις μπροστά
κι η ζωή όλο πίσω γυρνά
Κλεισ'τις πόρτες και φύγε μακριά
κι αν πιστέψεις θα γυρίσεις ξανά
πέρνα τις πύλες του φόβου
και θα δεις τις κοιλάδες του κόσμου
μην φοβάσαι να πέσεις ξανά
το μυαλό σε κρατάει γερά
η ψυχή σου φωλιάζει ζεστά
μεσ της αγάπης την μεγάλη αγκαλία.

H πύλη της άμμου...

Μου αρέσει η βροχή. Αλήθεια μου αρέσει πολύ η βροχή... Νιώθω ότι ξεβγάζει την καρδιά και την ψυχή μου η βροχή. Και όταν αστράφτει και βροντά ότι φωτίζει την ζωή. Βίαιη μα από την άλλη κρύβει τόση ζωή μέσα της και τόση ενέργεια.

Όπως αστράφτει και βροντά

και της βροχής οι στάλες πέφτουν

ετσά φωνάζω μπλιό και εγώ

όταν καρδιά που αγαπώ τηνε τσαλαπατούν.

..Η αλήθεια του καθένα είναι η μόνη διαδρομή...



Μάλαμας-Αλεξίου.



Η πύλη της άμμου. Μόνη και έρημη στέκει μέσα στο σούρουπο. Περίφανη μα πάντα τόσο όμορφη και μόνη. Μυρίζει άλλα χρόνια και άλλες εποχές.



Και για τέλος η καλύτερη (κατά την γνώμη μου φωτογραφία που τράβηξα σήμερα) Κουμ
Καπί με φυσικό μωσαικό...

Kύκλος

Πως η Γή γίνεται υλικό, το υλικό καινό και το κενό λιώνει πάλι αργά και σταθερά μέχρι να κάνει πάλι τον κύκλο του και να γίνει πάλι Γη...





Αχ, και αυτές οι χειμωνιάτικες μέρες... Που ο ήλιος παίζει με τα σύννεφα και δεν σταματά να τους δείχνει την δυναμή του. Παιχνίδι δύναμης... Ερωτοτροπήματα του ήλιου με τα σύννεφα. Κρυφτό του έρωτα.



Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους παλιούς και τους νέους (με πολύ χαρά) φίλους του "σπιτιού" μου για τις "επισκέψεις" σας! Χαίρομαι να έχω νέα καλά από όλους σας! Καλή δύναμη παιδία!

coin

Coin=κέρμα, νόμισμα, λεφτά (που λέγαμε σαν παιδιά)

Κάθε αγώνας ποδοσφαίρου ξεκινάει με ένα κέρμα. Διαλέγει η κάθε ομάδα γράμματα ή κορώνα και το πετάνε στον αέρα... Ό,τι κάτσει... Κι αν σου κάτσει?

Από την στιγμή που θα φύγει από το χέρι σου γυρνάει και γυρνάει... μέχρι να φτάσει στην κορυφή του ύψους που μπορεί να πάρει. Μετά αρχίζει η πτώση. Ο νόμος την βαρύτητας επενεργεί και το νόμισμα πέφτει με δύναμη ίση με την ελκτική δύναμη της Γης.

Συνεχίζει να γυρίζει και κατά την πτώση του. Γυρνάει και γυρνάει... μέχρι να αγγίξει το σκληρό έφαδος. Και τότε αρχίζει να χοροπηδά εξτασιασμένο μέχρι τελικά να ξαπλώσει αποκαμωμένο στο παγωμένο και σκληρό δάπεδο.

Τότε κάθεται στην θέση του ακίνητο κι αγέλαστο, σαν νεκρό. Άλλοι θα το κλωτσήσουν, άλλοι θα το αγνοήσουν, άλλοι δεν θα το δουν καν. Αυτό όμως θα είναι εκεί.

Και ξέρετε είναι πολύ δύσκολο να πέσει το κέρμα μας από την τρίτη του πλευρά. Δηλαδή να μην είναι ούτε κορώνα ούτε γράμματα, αλλά να σταθεί (όπως λέμε) όρθιο.

Σχεδόν απίθανο, αγγίζει τα όρια του εξωπραγματικού.

ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ ΟΜΩΣ?? ΤΟΤΕ ΤΙ??

Γι'αυτό σου λέω... Μόνο με χαμόγελο και καλή διάθεση μπορεί και να καταφερεις να βγεις σε ένα κομμάτι από το μέταλλο. Και ίσως τελικά να είσαι πάλι εσύ και μόνο για σένα...

Do you wanna... The kooks

Μου έχει κολλήσει στο κεφάλι αυτό το τραγούδι!

DO YOU WANNA MAKE LOVE TO ME?????

I KNOW YOU WANNA MAKE LOVE TO ME!!!!

Αναμνήσεις άλλων εποχών.

Τι ιστορίες μου λες τώρα και τι ταξίδια… Του μυαλού και του ζωντανού… Αχ, και να ήξερα τι σε κάνει να πιστεύεις ότι είμαι εδώ… Είμαι πολύ πιο μακριά από όλους σας. Δεν λέω ότι δεν σας σκέφτομαι, αλλά δεν είμαι. Το τι δεν είμαι είναι άλλο παραμύθι. Παραμύθι που αρρωσταίνει και τα πιο γερά νεύρα, και τα πιο δυνατά μυαλά. Μου αρκεί. Και ανάθεμα αν βγάζεις άκρη.

Όλα είναι στο μυαλό. Όλα είναι στο μυαλό σου λέω. Στο δικό μου, στο δικό σου, στο μυαλό των άλλων. Λίγη διαφορά έχει. Όλα όμως είναι στο μυαλό.

Έχω κουραστεί πολύ. Όχι σωματικά, κάθε άλλο. Αυτά όμως πάνε πακέτο. Έχω κουραστεί. Κουράστηκα να προσπαθώ να είμαι δίκαιη. Κουράστηκα να λέω δεν πειράζει. Κουράστηκα να βλέπω και από την μεριά του απέναντι. Κουράστηκα να λέω υπομονή. Κουράστηκα να είμαι χαρούμενη ακόμα και στις πιο μαύρες μου. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.


Τι κι αν κουράστηκα, αφού το ξέρω ότι δεν θα το αλλάξω αυτό. Δεν θα πάψω να προσπαθώ να είμαι δίκαιη. Δεν θα πάψω να λέω δεν πειράζει. Δεν θα πάψω να βλέπω από την μεριά του απέναντι. Δεν θα πάψω να λέω υπομονή. Δεν θα πάψω να φοράω την χαρούμενη μάσκα μου πάντα.


Όταν χάνομαι βρίσκομαι. Οι φίλοι μου το ξέρουν πια αυτό. Οι γνωστοί μου δεν το καταλαβαίνουν. Δεν τους κακολογώ. Που να ξέραν κι αυτοί. Καλά κάνουν.

Ο κακός ο λύκος είμαι, εξόκειλα θαρρώ…

Πόσες φορές έχω φτάσει μια ανάσα μακριά, αλλά πάντα νικάω. Αυτή η φορά φαίνεται πιο δυνατή από όλες, το νιώθω. Δεν σου κρύβω ότι τρομάζω πολλές φορές. Δεν βαριέσαι λέω μετά. Μια η άλλη.

Μια η άλλη. Δύο ζευγάρια μάτια σκέφτομαι μόνο και τρομάζω. Μόνο αυτά τα δύο ζευγάρια μάτια… Δεν τους αξίζει, ό,τι κι αν έχουν κάνει. Λες και ξέραν κι αυτοί;

Λέω πολλά… Δεν πρέπει.

Ποίημα το κάτοθεν:


Μοιάζει χαζό μα είναι το πραγματικό
Τι σου λέω να καταλάβεις δεν μπορείς
Ούτε τον πόνο του απλού
Ούτε τον φόβο που ριζώνει μέσα βαθιά
Και με τα χέρια του σφίγγει την καρδιά μου
Φόβος, ναι αλήθεια φόβος είναι
Φόβος για το άγνωστο.
Γιατί; Τόσο φυσιολογικό άγνωστο…
Και το αύριο φαντάζει τόσο μακρινό
Κάθε πρωί μια καινούρια χαρά
Το νέο ξύπνημα
Φοβάμαι ακόμα και τον ύπνο
Μέσα μου το άπειρο
Μύλος στο κεφάλι μου
Δεν ξέρω πως θα γυρίσω
Δεν ξέρω αν θα γυρίσω
Μπορεί στην θάλασσα να κοιμηθώ για πάντα
Ειν’το σαράκι στην καρδιά μου βαθιά φωλιασμένο
Και τρώει κάθε μέρα και πιο πολύ
Όλο και πιο πολύ
Και εγώ κοιτάω αλλού και λέω ότι δεν υπάρχει
Μέχρι που δεν μπορώ να αναπνεύσω από τον φόβο μου
Μου κόβεται η ανάσα
Δεν σκέφτομαι πια
Απλά υπάρχω
Υπάρχω. Ποιος να μου πει για πόσο ακόμα;
Μου αρκεί που υπάρχω.
Μα είναι τόσος ο φόβος μου.
Διέξοδος καμία μονάχα μια φαινομενική ηρεμία
Έτσι κυλάν οι μέρες
Με ρωτάνε τα παιδιά τι κάνεις και εγώ τους λέω ΖΩ
Θα με περνάνε για καμιά ψωνισμένη
Μα εγώ αλήθεια το πιστεύω
Αυτό κάνω ακόμα
Ζω
Και φοβάμαι πως σύντομα θα τελειώσει και αυτό
Σαν ένα σκουλήκι στο μυαλό μου
Κάθε μέρα τρώει και πιο πολύ και μεγαλώνει
Και μου πιέζει το κρανίο μου.
Να πεταχτεί έξω θέλει
Να βγει από τα μάτια και από την μύτη και από τα αφτιά μου και απ΄το στόμα μου
Ναι, αυτό θέλει
Και μου πιέζει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ το κεφάλι μου
ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΣΟΥ ΛΕΩ
Κάνε κάτι.
Κάνε αυτό που φοβάμαι να κάνω εγώ
Τελείωσε για μένα το παραμύθι
Και να θυμάσαι να αγαπάς
Όσο μπορείς και αντέχεις να αγαπάς
Και να δίνεις ακόμα και χωρίς αντάλλαγμα
Ακόμα και αν ξέρεις ότι θα σε πουν και μαλάκα να δίνεις και να αγαπάς
Άσε την ψυχή σου ελεύθερη μες τους αγρούς να τρέξει
Λύσε το κόμπο από τον λαιμό σου
Πέτα ψηλά και αγάπα
Και να πας και στους γονείς μου και τους πεις ότι τους αγαπώ
Πάντα τους αγαπούσα, ακόμα και τότε
Δεν τους το δείχνω
Τους αγαπώ διαφορετικά από το συνηθισμένο
Αλλά τους αγαπώ
Και να προσέχεις κι εσύ.




Δεν ξέρω αν πρέπει να το διαβάσεις. Θα σε τρομάξω και δεν το θέλω.

Δεν έχει σχέση με τίποτα πραγματικό ή εικονικό. Απλά μερικά πράγματα που θέλω να υπάρχουν κάπου, αλλά όχι εδώ. Βασικά δεν υπάρχει νόημα, κανένα νόημα. Απλά ήθελα να μου πω κάποια πράγματα και να τα θυμάμαι. Το γιατί δεν θέλω να το έχω εδώ είναι άλλο παραμύθι. Συνέχεια του γνωστού παραμυθιού…

Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι! Ή η Χιονάτη και οι χάνοι; Χαζά αστειάκια…

Ήθελα...

Ήθελα να πάω για... "καφέ" σήμερα. Τζίφος... Δεν είχα βενζινη και δεν έβρισκα και ανοιχτό βενζινάδικο...

Τζίφος στο τετράγωνο το λοιπόν! Ήπια 1 λίτρο εσπρέσσο σκέτο και βαρύ και ασήκωτο!

ΚΡΟΣΙΑ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΣΑΣ ΛΕΩ!

Πήγα τουλάχιστον χθές... "εκδρομή"!!



Έβρεχε χθες, και είχε και όμορφο γλυκό φθινοπωρινό κρύο...

Αχ, και όπως και να το δούμε σου... "ανοίγουν" την... "όρεξη" τέτοιες εικόνες!

Anyway!

Σήμερα κατάλαβα ότι:



Anouk - Nobody's wife

Και είναι απόλυτα κατανοητό γιατί:



meredith brooks bitch

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ???



Tina Turner - Private Dancer

Να γιατί! Και η αγάπη?? Τι έχεις να πεις για την αγάπη θα με ρωτήσετε τώρα!!



Tina Turner - Whats Love Got to do with it

Πρόστυχο πολύ?

Δε ξέρω τι λέτε εσείς το χαίρομαι αφάνταστα να ακούω τέτοια τραγούδια και με αυτή τη σειρά!

Άντε γειά!

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Σήμερα ήταν η μέρα της κρίσεως για μένα...

Πήγα να διεκδικήσω το απίθανο! Τελικά βρέθηκα αντιμέτωπη με μια απρόσμενα ευχάριστη εξέλιξη!

Λίγες μέρες μου μένουν ακόμα! Σε λίγες μέρες φεύγω! Πετάω για τον απόλυτο καύσωνα!! Για εκεί που χτυπάει το θερμόμετρο υπό σκιά άνετα τους 50 βαθμούς κελσίου!

Και όπως λέει και άτυπη διασκευή:"12 ακριβώς, παίζει Περσικός..."!!

ΦΕΥΓΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το βαλιτσάκι μου και στο Ελ. Βενιζέλος!

Παιδάκια μου όμορφα το σπίτι θα μείνει... "ξέφραγκο αμπέλι"! Να περνάτε που και που να ρίχνετε κανένα ξεσκόνισμα, κανένα σκούπισμα, καμια μάπα... Μην αφήσετε να αραχνιάσει το ταλαίπωρο!

Δεν ξέρω αν θα βρώ τον χρόνο μέχρι να φύγω να σας γραψω τίποτα ακόμα...

Να είστε καλά και να προσέχετε τους εαυτούς σας! Σας γλυκοφιλώ καλά μου πουλάκια! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ να έχετε! Από Σεπτέμβρη σας δίνω σίγουρο ραντεβού!!



Να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς - Μελίνα Μερκούρη

Έτσι για να το κάνουμε και λίγο μελό...



Κρουαζιέρα - Βαγγέλης Γερμανός

Άντε καλέ!!! Καλοκαίρι έχουμε!!! Να ανέβουμε λιγάκι!!!



Κατσιμίχα, Φατμέ, Γιοκαρίνης, Τσιαμούλης - Το καλοκαιράκι

Πουλάκια να περάσετε ΥΠΕΡΟΧΑ! Να περάσετε υπέροχα και για μένα!!



Εβριδίκη - Φθινόπωρο γυναίκας

Τα λέμε τότε στα σίγουρα! (Να χαρώ και εγώ με λίγη μουσική των παιδικών μου χρόνων!!)

ΑΝΤΙΟ!!