??? Μήνας περίπου...

Τράκαρα. Μπίλιες... Διάσειση (και όχι διάσθειση όπως (?) νόμιζα!) Μια χαρά, ξύπνημα κάθε μια ώρα... Ένα καρούμπαλο στο κεφάλι και μια μελανιά στον αριστερό ώμο μου. Τρομεροί πονοκέφαλοι, ζαλάδες και εκνευρισμός, ταραχή, ακατανόητος πόνος σε όλο μου το κορμί (υποθέτω από το τράνταγμα).

Έγιναν οι εκλογές...

Πέρασα σε κάτι σημαντικές εξετάσεις!!! Έκανα τα χαρτιά μου για το δίπλωμα. Πέρασα επιτροπή γιατρών... 10 εργάσιμες για να πάνε τα αποτελέσματα 500μέτρα διαδρομή μέχρι το υπουργείο. Όταν πάνε πάω να πληρώσω παράβολο και άλλες 10 εργάσιμες για να εκδοθεί το δίπλωμα... (σιγά μωρέ... τώρα θα σας μάθουμε? Ελληνικό δημόσιο είναι αυτό... και τι έγινε?? 4 χρόνια ήταν η σχολή... και τώρα 1 μήνας για ένα χαρτί?? Σιγά τα λάχανα)

Το αμάξι που είχα πέρισυ (όχι αυτό που τράκαρα, αυτό ήταν του μπαμπά μου...) είχε χτυπήσει λέει μπιέλα (?) - ιδέα δεν έχω τι κάνει μια μπιέλα... ΑΠΟΣΥΡΣΗ!

Έκλεισα άλλο! Καινούριο! Ζουζουνιάρικο! Περιμένω το χαρτί της απόσυρσης να πάω στο υπουργείο και στην εφορεία να αποχαρακτηριστεί το όχημα και να γίνει οριστική διαγραφή του. Μετά στην αντιπροσωπεία και μέσα σε 3 εργάσιμες θα το έχω!!! (ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΜΑΞΙ, ΚΑΙ Ο ΚΑΗΜΟΣ ΜΟΥ ΜΟΝΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ!!!)

Σεμινάρια κάθε μέρα σχεδόν, για να φύγω!! Χοντρά χοντρά και έξω έξω μάλλον στις αρχές Δεκέμβρη φεύγω!!!! ΠΑΩ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ!!!

Δευτέρα σήμερα... Ξύπνησα 4 το πρωί. Να πάω τους γονείς μου στο αεροδρόμιο! Να πάνε κάτω!! Να δούνε το εγγόνι τους που περιμένουμε σήμερα!! Ζηλεύω... Θέλω και εγώ να πάω... τα σεμινάρια βλέπεις δεν με αφήνουν.

Λέω να πετάξω αύριο το απόγευμα. Δεν βρίσκω εισητήριο... ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΑΝΗΨΙΑ ΜΟΥ ΛΕΜΕ!!! ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΑΝΗΨΙΑ!!!!

Γνώρισα άτομα πολλά αυτόν τον μήνα! Άτομα που χαίρομαι πραγματικά για την όποια παρουσία τους στη ζωή μου! Άνθρωποι αξιόλογοι!

Έφυγε το αδερφάκι αυτόν τον μήνα! Περνάει καλά! Χαίρομαι πραγματικά για την μικρή! Της άξιζε!! (σαν να λέω καλά να πάθει μοιάζει... καμία σχέση όμως)

Την μάνα έχω χάσει λίγο... Υποθέτω τα μαθήματα, έχει και αυτή τρεχάματα. Την καταλαβαίνω. Όχι πως δεν μου λείπει...

Μου λείπει πολύ η κολλητούλα μου, ο ταξιδεμένος μου λείπει και ο άλλος που είναι λίγο πιο κοντά.

Βρέχει πάλι σήμερα και μου αρέσει πολύ. Γύρισα από το αεροδρόμιο μόνη μου (λογικό, αφού πέταγαν οι άνθρωποι). Συντροφιά μου ένας λαικός σταθμός που είχε συντονίσει ο πατέρας μου.

Πρώτο τραγούδι:


Αλλά εκτέλεση Πόλυ Πάνου! Δεν μπόρεσα να το βρώ...

Τραγούδαγε με το παράθυρο ανοιχτό και με όλη μου τη δύναμη! Ευτυχώς που ήταν βράδυ... ήμουν και στην Αττική... και δεν τρόμαξα κανέναν!!!

Επόμενο τραγούδι:


Νταλάρας! δεν το είχα ξανακούσει! Ενθουσιάστηκα για ένα περίεργο λόγο...

Και 2 τραγουδάκια μια φίλης που τα αγάπησα μόλις τα άκουσα!!



Το ένα που αγάπησα. Μποφίλιου



Πάλι Μποφίλιου!

Συγνώμη για την γουρουνιά του ύπνου μου βρε φιλενάδα!!!

Aπλα καλοκάιρι

Όπως ήρθες έφυγες...
και εγώ τα ίδια ρούχα τότε και τώρα...
Δεν ξέρω πότε και αν θα σε ξαναδώ.
Με πειράζει που έφυγες εσύ πρώτος
και εγώ έμεινα εδώ μόνη μου
στην καθημερινότητα χαμένη.
Μα τελικά δεν με πειράζει η καθημερινότητα
αυτό που με πειράζει είναι ότι λείπεις
εσύ από την καθημερινότητά μου πλέον.
και μου μοιάζουν όλα άσκοπα...
Θα μου πεις με ποιο δικάιωμα μιλάω εγώ...
εγώ που ποτέ δεν σου δώθηκα ολοκληρωτικά
εγώ που ήμουν κρυμμένη στη σαρκοφάγο μιας σχέσης
φοβάμαι τώρα που έφυγες...
Φοβάμαι το αποτύπωμα από το αφτί μου
Ξέρεις... τόσο ανάγλυφο.
Φοβάμαι μόνη μου να δω πάλι το αποτύπωμα...

Καλή αρχή και καλά ταξίδια μάτια μου!

(Σε εσένα που έφυγες πριν 1 περίπου μήνα και έχεις περάσει πολλά από τότε)